(bkz: yorucu insanlar)
ben hayatımdaki kimseyi kasıtlı olarak yormuyorum, mutlu etmek için çaba gösteriyorum. güldürmeye çalışıyorum, yan yanayken huzurlu bir ortam yaratmaya çalışıyorum. peki bende hal böyleyken neden neden ısrarla bana tersi yapılıyor?
sırf yorulayım, bıkayım diye yapılan ve denen şeyler, 2 gün üst üste mutlu olmama izin vermeyen tavırlar, yüzümdeki gülüşü göz yaşına çevirme çabası, sürekli bir huzursuz etme çalışması. neden yani neden, düşünüyorum ama ben cidden hak etmiyorum böyle bir şeyi. çok kalpten söyleyebilirim bunu, hak etmiyorum ve bunu derken de içim rahat. ama bunu rahat bir vicdanla diyemeyecek insanlar beni rahatsız etmeye çalışıyor.
sabırla bekledim, düzelirler dedim ama yok. o yüzden ben de bir karar aldım, kim bana nasıl davranıyorsa ben de ona öyle davranacağım artık. birebir aynısını yapacağım, sevdiğim biri olsa bile bundan sonra kendime bir ama bulup normal davranmayacağım. yorucu insanlar yüzünden kendim yorulduğum yetmezmiş gibi bir de istemeden çevremdekileri yoruyorum, kimsenin bana bunu yapmaya hakkı yok ve benim de kimseyi kendi üzüntümle üzmeye hakkım yok.
bir daha yazıyorum, bundan sonra bana nasıl davranılırsa ben de birebir aynısını yapacağım. bu da burda kalsın ki sürekli okuyup bu hissimi diri tutabileyim.